Veel meer dan de materialistische opvattingen van iemand als Susan Blackmore, verbaast het mij telkens, wat de wortels en drijfveren zijn van iemand, om zo radicaal af te zweren dat er misschien "meer is tussen hemel en aarde". Hoe ze van iemand die in haar studententijd ingrijpende buitenlichamelijke ervaringen beleefde, zich daar radicaal tegen uitspreekt (in andere verhandelingen van haar) en een absoluut materialisme verkondigt waarin ze geen twijfel toelaat aangaande haar visie en skepticisme. Ik heb vroeger een tal jaren zeer bewust uittredingen beleeft, en ik kan deze absoluutheid beslist niet delen, terwijl het me niet ontbreekt aan vergaand scepticisme.
Je kunt dromen wat je wilt, maar een uittredingervaring wijkt zo volledig af van welk soort droom, dromen zijn vrijwel altijd vage 'samenprutsels' van een of ander werking van bewustzijn, onsamenhangend chaotisch en veelal absurd. Uittredingen sluiten daarentegen zeer na aan, aan het alledaagse waakbewustzijn. Ook uit testen met EEG bleek dat bij uittreders hersendelen deelachtig zijn, die tevens deelachtig zijn bij het gewone waakbewustzijn. De uittreding lijkt daarom meer op een aard van realiteitsbeleving dan op warrige dromerijen.
Ik heb al heel wat af gedroomd, zoals elk mens - maar ik heb nog nooit een vergelijkbare droom beleeft die zo realistisch aandeed als tijdens mijn vroegere uittredingen. Hoe het werkelijk zit claim ik niet zeggende te weten. Maar ik vraag me wel af, of materialisme teneinde niet ook een geloof is.
Het geloof dat materie de grond van alles is, en van bewustzijn. Gemakkelijk is dit overigens ómkeerbaar, want alleen door middel van je bewustzijn ervaar je een realiteit. Je kunt zeggen dat de realiteit bestaat los van bewustzijn. Maar je kunt dit niet bewijzen, hoe bewijs je dat er een realiteit bestaat, als "jij" niet (meer) bestaat? Wat is daarom eigenlijk fundamenteler? De realiteit die je omschrijft, als materie en stoffelijk, bestaat enkel en alleen omdat je een bewust mens bent, die verbeeldend zich in een realiteit ervaart.
Het is mogelijk, dat bewustzijn veel diepere wortels heeft dan de hersenen of fysieke activiteit, en kan blijven voortbestaan op deze fundamentelere lagen. Alleen hebben we gewoonlijk geen toegang tot deze fundamentelere lagen. Tenzij bij uitzonderlijke ervaringen. Het zou ook kunnen, dat informatie nooit verloren gaat, ook als je niet alles kunt 'heugen'. Stel je voor, dat je in een enkel moment alle herinnering bevatte, misschien - indien je dit gelooft - van eerdere levens of andere levens. En van alle vergeten herinneringen.
(Pas geleden kreeg ik door een pc fout allerlei emails terug als nieuw ingezonden, terwijl ik deze emails alle al lang had verwijdert. Wat betekent verwijdert voor een pc of voor het Internet? Het blijkt nog steeds 'ergens' te bestaan. Ook als je er geen toegang meer toe hebt.)
Bewustzijn kan vergelijkbaar werken.
Maar ik vraag me nogmaals af, wat iemand zo radicaal heeft gemaakt, die mee kan spreken over bepaalde ervaringen van schijnbaar transcendente of mystieke aard, zoals Blackmore? Is dat misschien om reden van angst om het verstand te verliezen, omdat dergelijke ervaringen radicaal indruisen tegen de 'ratio', is het een sterk verweer tegen aan 'zichzelf min of meer opgedrongen ervaringen' , misschien wel een voorloper van enge geestesziektes?
Wanneer je als mens niet langer de vertrouwde wereld bewandelt, en meer nog, als basis een vertrouwd wereldbeeld hebt, lijkt het alsof je een verdwaalde weg bent ingewandeld, die ergens eindigt in een naar moeras. Er is niks wat mensen meer vrezen - en tot meer verweer aanzet- dan een andere overtuiging, in plaats van de vertrouwde overtuiging. In die zin is het materialisme ook een overtuiging, al zal de materialist zich hiertegen verweren, omdat hij zo stellig meent dat zijn materialistische overtuiging geen overtuiging is, maar de realiteit. Op die twee voeten wil je vast blijven staan. Maar wat als het gevaar niet van buiten komt, maar van binnen: door een transformerende bewustzijnservaring?
Dat kan leiden tot een radicaal tegenverweer, ho .. zegt het denken, wacht eens even, mijn geest wil me parten spelen en iets laten geloven wat niet waar is, omdat het niet waar 'kan zijn'. Want ik heb geleerd dat er uitsluitend "materie" is..
Hoe het ook zij, ik deel de absoluutheid van Susan Blackmore niet, ik weet niet of er geen dingen zijn, .. boven .. of achter .. zelfs fysici geloven in andere dimensies, ondanks ze claimen deze 'wetenschappelijk' te interpreteren.
Ook zijn de zogenaamde bewijzen die willen verklaren hoe buitenlichamelijke of andere ervaringen ontstaan, niet toereikend vaag en onduidelijk. Ik vind het veel lijken op hocus pocus, men zoekt maar wat in het duister. Men zit wat te experimenteren met trucjes hoe men de geest kan misleiden, maar wat het nu exact wil zeggen, daar krijg je geen duidelijkheid in. Ik vraag me af, of de geest of het brein überhaupt wel in staat is tot dergelijke zogeheten "trucs" waardoor bewustzijn dergelijke ingrijpende ervaringen kan 'bewerkstelligen' die zeer na aanliggen aan de dag-realiteit. Tenzij er veel meer aan de hand is.
Susan Blackmore is in elk geval het overtuigende voorbeeld van de skepticus, voor wie het bestaan volledig is 'onttovert', het bestaan is een zielloos ding, er is niks achter. Susan Blackmore is meester,
ze heeft alles begrepen, onttovert, ontdaan, voor haar geen geheimen en mysteries :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten