De vraag die nooit echt kan worden beantwoord, heeft betrekking op de 'machinale betekenis' van alles, de typische materialistische of nihilistische (dit begrip komt ook in deel 4 terug) betekenis.
Enerzijds zegt de wetenschapper, bestaan er enkel atomen en moleculen.
Anderzijds ontkomt hij niet aan aspecten van verbazing en verwondering, als het erom gaat hoe deze atomen en moleculen zich hebben kunnen vormen tot complexe structuren / zowel de kosmische ordering als deze van het leven op aarde.
Niet alleen ontstonden talloze complexe structuren en ordeningen, maar de mens als bewust geestelijk wezen kon deze ook inherent aan zijn eigen geestvermogens beschrijven als zinvol en doelvol.
Hoe hebben atomen en moleculen -als een mogelijke beschrijving van het al- zich zo samengevoegd en ontwikkeld tot complexe patronen, die de mens kan aanspreken op hun zinnigheid. En dit zonder een aard voorkennis maar volgens het atheïsme op grond van eindeloze toevallige experimenten, een heelal creëren vol wonderen.
Voor materialisten en darwinisten volstaat de theorie dat structuren zichzelf zomaar kunnen vormen tot wat zij heden zijn, het hele bestaan waarin wij verkeren als een toch niet veel anders te benoemen als groots wonder om ons heen. Maar als twijfelaar heb je, mijns inziens, réden om de toevalsleer en de experimentele leer, waardoor je de natuur gewoonweg aan zichzelf overlaat, te benoemen als in gronde niet meer dan metafysica.
Zelfs indien je geen moment twijfelt aan de kosmische evolutie en de evolutie op aarde, zijn er gedegen redenen om te twijfelen aan een concept van louter toevalligheid, als je een aap maar lang genoeg laat slaan op iets, vormt zich daaruit misschien op zeker moment wel een aard kommetje, waarmee je bijvoorbeeld water kunt scheppen.. (Maar wat heb je dan?)
De werkelijkheid met deze eindeloze structuren toeschrijven aan een louter zielloos-dobbelspel van een natuur, is dat ooit in zichzelf meer geweest dan een 'metafysisch' idee? En is het daarentegen écht zo idioot en absurd om te geloven in een maker, iets wat misschien enkel "het plan" samenvatte, en de details aan zichzelf overliet. Een transcendentie of God.
Vervolgens de morele vragen van het bestaan. Net zoals de complexe doelvolle patronen ontstonden in de natuur, de creatie, zo kun je de vraag stellen of de 'dingen van de geest' zoals de ethiek en moraliteit, het diepgaande vermogen om 'mee te voelen' net zoals evolutie op basis van toevallige mentale ontwikkelingen zijn ontstaan. Ook hier wederom een fundamenteel onderscheid: want is bewustzijn en geest net zo toevallig veroorzaakt op een manier, dat deze geest in staat bleek, om de algehele structuren zelf van heelal en leven te begrijpen, maar daarnaast om iets als "medemenselijkheid" te begrijpen?
Voor mijzelf is er niets absurd aan het geloof. Er zijn niet zomaar vage redenen om te twijfelen aan wat het atheïsme en materialisme verkondigt (al zoveel jaar, vanaf de Origin of species van Darwin),
weenschappers hebben het niet over een toevallig heelal. Wetenschappers hebben het over de onvoorstelbare "finetuning" ofwel fijnafstemming waardoor het heelal exact dat kon zijn wat het is. Doe er één element uit weg, verander ook maar iets aan de 'kosmische formule' en wij bestonden niet.
De vragen des leven werden er in verloop der tijd eigenlijk niet minder om..
Is er nog steeds reden om in een God te geloven of aanverwant in een transcendetie? Inderdaad gelden de verklaringen van de materieële dingen, atomen en moleculen, maar de verborgen "agenda" blijft een raadsel, al zeggen atheïsten en nihilisten dat er zulk een agenda niet bestaat.
_
Vanwege deze tegendraadse meningen is de EO serie diepgravend en interessant.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten