Over "REDE" mensen / Leven en dood is een proces..

Herzien.

Het blog waar je momenteel een hoop reacties bij mekaar leest, nl. van 'Wider Utsjoch' (verwijzing naar 'Intelligent naturalisme') en eerder 'Aan hen die graag twisten'  wat wederom een respons was op een hoop in feite niet volgbare van alles wat reacties is wederom in elk geval tijdelijk afgerond. De reacties zijn niet alleen te sciëntistisch maar ook absurd en belachelijk, je kunt ook doen alsof je heel intellectueel bent en heel veel weet. En zelf word ik daar flink allergische van. Volgens mij ook docent Jan Auke de blogauteur.

Wat heeft de mens zichzelf toch verafgood met zijn "knowledge" (kennistoename), je zou menen dat de huidige mens zoveel meer wél weet dan zoveel meer "niet" weet. Is dit op zichzelf waar of eerder een illusie?

Bijvoorbeeld weet men zoveel niet aangaande de betekenis van bewustzijn en de volledige samenhangen naar het brein, daarmee meent men (desondanks) reeds hard op weg te zijn naar een zelfbewuste intelligente en creatieve -duplicaat mens- ofwel robot. Een A.I.

Je kunt menige moderne fabel redelijk makkelijk uit de weg ruimen, hoeveel weet men van het menselijk brein en hoe mentale stoornissen bijvoorbeeld ontstaan? Ten eerste is het al moeilijk om een mentale stoornis te definiëren :

Terloops: Gisteren reed ik voorbij een voorrangswegje, het stelde verder niets voor, maar blijkbaar kwam er een jong ventje aan met zulk een vaart alsof hij erop uit was om heel agressief te 'kwaken' "Héé, ik heb voorrang", (godverdomme en gek en zo verder.) 

Is dit een meer algemene sociaal aanvaardde stoornis, dus 'niet' stoornis, de talloze korte lontjes gekken? Laat staan het maniakale weggedrag..
Kom je er ooit achter waarom deze mens zus en zo reageert en een ander mens heel anders, en wat een zekere reactie specifiek "zo" triggert?
Of waarom de ene mens zoveel gevoeliger reageert op iets wat een ander mens volstrekt en helemaal koud laat? Waarom de ene mens zich iets heel hard aantrekt terwijl een ander het makkelijk naast zich laat wegglijden.  Of waarom de ene mens een diep gevoel heeft voor natuur en een ander het maar een "stel bomen" vindt?
Kan men de 'intensiteit' overigens meten waarbij iemand iets ervaart, in de subjectieve belevingswereld?

En als je meent dat de algemene samenvattende term die ik maar "de rede" noem, zo onnoemelijk veel weet, waarom is dezelfde "rede" dan geen moment in staat gebleken, om de wereld zelf als de mens op diepste innerlijk niveau, ingrijpend te veranderen?

* Ik denk dat we elkaar nooit begrijpen, de "Rede"....

Heeft kennis de mens moreler en aardiger gemaakt? -
Is de wereld en de mens vriendelijker en aardiger geworden, zoveel meer humaan, bewogen, zoveel meer rekening houdend met de ander, gedreven door compassie - vanaf de 'verlichting'?

.........
Ik had nog willen reageren op E. maar de blogeigenaar Jan Auke had er zelf al meer dan genoeg van - bleek, reacties allen nog voor leden(?)  Hier samenvattend de bedoelde post :

De reden dat ik B. lastigval met morele kwesties is dat B. een enorme hoogvlieger is, ik weet volgens B. niks en of ik intelligent ben neemt B. aan. (Je zou zo maar worden bestempeld.)

Eerder moest ik (volgens B.) wel uit een muf streng religieus gezin komen. (???)
Goed, we zetten het dus even allemaal bij mekaar.

In eerste plaats weet ik zelf dat ik een bewust mens ben:
ik heb werkelijk geen flauwe benul of een machine, een A.I. een-of ook maar enig besef heeft van bewustzijn.
Dat weerhoudt mij er niet van, mijzelf een zelfbewust mens te noemen.
En aan te nemen dat jij dat ook bent of een ander mens.

De filosoof David Chalmers stelt zich deze vraag, hij is bekend om zijn "zombies",
(niet de lugubere film schijndoden, dit is enkel een filosofisch vergelijk.)

'Iets kan precies zo handelen als een mens, het reageert als een mens, is misschien kunstmatig zo gemaakt dat het zowel op een mens lijkt als bv. gezichtstrekken vertoont (gezichtstrekken hebben hun eigen taal), en het reageert als een mens. Is het dus een mens?  (is het zelfbewust?)

Dat is het punt momenteel met A.I. (lijkt mij.)
Feit is, ik ben zelfbewust, misschien het enige waar ik ten volle zeker van ben (vrij vertaald.)

Ten tweede heb ik iets met de "rede", vaak zeggen atheïsten en andere (non-gelovigen) dat religieuze overtuigingen hebben gefaald, daarom wil ik weten van de "rede" (bedoelend wetenschap kennis al het weten en kennen samen) of ZIJ de mens inherent, als mens beter hebben gemaakt, moreler, humaner, aardiger, vriendelijk in deze wereld?
Is dat niet het geval, ontbreekt er iets fundamenteels onder de "rede"..

Toch nood aan een religieuze geest? -
Dan kun je je afvragen, of de wereld toch een nood heeft aan een religieuze geest.
Dan dien je je af te vragen wat zo een religieuze geest is.
Als je je dat 'niet' afvraagt, zit je zo weer in een onzinnig debat over het katholieke geloof en de Islam, de georganiseerde godsdiensten  en noem maar op.

De "rede" laat het helemaal afweten. En dan heeft niemand het over technologie.

Als alle kennis de mensen niet inherent - diep innerlijk - veranderd, dan kan kennis zich ook eenmaal helemaal keren tégen de mens. Straks krijg je mensen met robotonderdelen in hun brein, je mag je afvragen waar het in feite heengaat. Bovendien is het nu al duidelijk dat wetenschap en technologie hun hoofdzakelijk doel heeft in oorlogvoering. Ook de robottechnologie gaat beduidend die richting op.

Bijgevoegd:

Het posten op Wider Utsjoch heeft geen enkele zin, niet aan te rekenen aan Jan Auke. Maar het zichzelf ophemelend intellect, daar is niks tegen opgewassen.

* Per slot de opmerking dat je als mens de dood niet beleeft. Hoe troostrijk is dat?

Hierbij dien je wel te realiseren als je enig mens bent, dat een mens en een dier wel degelijk in een diepe ernstige en gruwelijke doods-crisis kunnen geraken. En dat voornamelijk bij folteringen, beulerij of een pijnvolle dood.

De dood komt niet onverwachts, je wordt niet van het ene naar het andere moment uit een leven gerukt. (Een goede les voor alle wereldwijde slachters en mensenslachters.)
De dood is een proces.

Leven en dood is een proces.

Als je in de ochtend wakker wordt ben je ook niet opeens springlevend. Al je spieren moeten eerst eens goed worden gerekt, en je bewustzijn moet langzaam uit de slaap komen. Daarom beginnen veel mensen de dag met een goede bak koffie. Of het rekken van hun spieren.

De dood is evenmin onmiddellijk. De dood sluipt als een moordenaar,  heeft een voorverloop en een 'einde'...