"Het lijkt een onuitroeibare mythe in filmland: de notie dat de mens slechts een zeer beperkt percentage van het brein gebruikt. Ook in dit actievehikel van Fransman Besson (The Fifth Element) wordt weer de nodige pseudowetenschappelijke nonsens over de kijker uitgestort, als titelheldin Lucy (Johansson) dankzij een nieuwe drug ongekende controle over haar brein verkrijgt. Dat neemt al snel bespottelijke vormen aan, maar dankzij talloze uitzinnige actiescènes weet Besson toch nog best te vermaken. Gebrek aan zelfspot breekt de film echter op." (Hier.)
Ik had de film bijna afgeveegd, vanwege de nonsens gewelddadige scenes, voor de filmheld Lucy die hard op weg is om zogenaamd haar totale breincapaciteit te gebruiken (een en al special effects natuurlijk) komt ze teleurstellend a/moreel over. Naarmate ze de meest absurde buitengewone gaven ontwikkeld, zoals gedachtenlezen telekinese speelt ook tijd op het slot geen rol meer. Ze verplaatst zich binnen de tijd, komt haar voorouder "Lucy" tegen en gaat steeds verder terug in de tijd. Op het slot lost ze fysiek helemaal op, ze is daarna het hele universum in zichzelf.
Maar het spreekt tot enige verbeelding. Is het mogelijk dat alles uiteindelijk het éne is?
Met Morgan Freeman had je iets meer realisme verwacht, hij is de spreker van allerlei wetenschappelijke programma's - Vooral tegenvallend is dat naarmate Lucy haar breincapaciteiten ontwikkeld ze steeds minder mens en meer "monster" wordt. Ze is een beetje van alles wat, tot Batman en I-man en X-man en Superman plus The Joker. Ze lost in tegenstelling tot de talloze jokers van de superhelden in elk geval helemaal op. (Daar geen hinder meer van 'onnozele superkrachten'.)
Maar dan is zij het universum als totaliteit, ze "is" het universum.
Hier krijgt het enige verbeeldende 'metafysische' waarde..
Lucy is God geworden (slotconclusie.)
Helemaal teruggaande, en alle ficties buiten beschouwing latende, kan het zeer wel waar zijn, dat er in ons mensen capaciteiten sluimeren, die bij de meesten slechts in de kiem liggen. Maar misschien van enige noodzaak daarbij, om jezelf niet reeds helemaal te degraderen tot een uitsluitend fysiek mechanisme. Ik geloof er met tamelijke zekerheid in, dat mensen die het bestaan uitsluitend materialistisch benaderen, zichzelf reeds ommuurd hebben en hun eigen grenzen hebben gelegd.
Waar ik daarentegen met geen mogelijkheid in geloof is, dat de mens in gronde God zelf is, als je dus een sterke aversie hebt tegen zelfverafgoding van de mens moet je Lucy niet kijken...
Een film die ik wél heb bewaard, en die ik altijd een ijzersterk scenario vond, is de science film 'Village of the Damned' (en dan vooral in de verbeterde versie van regisseur John Carpenter.)
Omdat de film een aannemelijke mogelijkheid behelst, waarop een Alien civilisatie zich gelijk zoals "stuifmeel" door inademing kan voortplanten. Als je je voorstelt dat een Alien macht de wereld wil overnemen, zou dat een zoveel minder opvallende manier zijn, dan door een UFO landing......
De opvallende en beeldschone kinderen in de film hebben natuurlijk ook afschuwelijke gaven, de film is net als bij meer films het geval is - bijzonder, omdat het een morele boodschap behelst.
Een van de hoofdrolspelers zegt in een gesprek met het meisje, wat de groep aanvoert, dat een superieure macht zonder enig besef van mededogen helemaal niks voorstelt, want het is het gevoel tot compassie en medeleven wat de mens en elk intelligent schepsel maakt tot mens - of soortgelijk.
De evolutionaire noodzaak tot zelf-overleven bepaalt de drijfveer van deze kinderen, ze opereren niet zelfstandig maar als een enkel collectief en beschikken over een dominante (telepathische) macht over de menselijke geest......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten