Wat over Blogs en Bloggers (Persoonlijke Mijmering)

Behalve mijn eigen blog onderhouden afgelopen jaren, heb ik vaak gepost op allerlei blogs/forums en websites. Af en toe kon je weleens redelijk aardig samen posten met andere personen, blijkbaar zat je dan samen wat onder eenzelfde soort energie. Algemeen doch heb ik het posten op andere websites vaak als zowel beperkend voor mijzelf ondervonden, en vaak werd je ofwel niet/of niet goed begrepen of kreeg je te maken met een groot aantal behoorlijk "botte" verweerreacties.
Ik heb er minder of geen enkele moeite mee dat andere mensen anders denken dan ikzelf, soms werkt dat zelfs positief, want uiteindelijk kunnen we altijd wat erbij leren. Laatste met enige glimlach, want als je jaren hebt geblogd en tevens gepost op andere blogs, besef je dat mensen zelden tot helemaal nooit in staat zijn, afwijkende denkpatronen te vormen, die tegenstaan aan hun eigenaard (zo te zeggen.) Voornamelijk zijn mensen in hun onderlinge discussies her en der bezig, zichzelf te laten gelden in hun meningen en opvattingen. En niet echt bezig de verwoordingen van iemand goed te laten doordringen, laat staan dat ze bereid zijn daar veel of ver over na te denken of om zelfs maar een moment hun eigen gedachtevormingen over om het even welk thema te laten varen.


Hoewel we als miljoenen mensen  identiek zijn, we zijn alle lichaamsgevoelig, we ervaren allemaal pijn en smart, vreugde en opwinding en we zoeken allemaal naar geluk en vrede en een redelijk rustig vaarwater, zonder teveel financiële kopzorgen. Dat 'jij' daarin verschilt van 'mij' of een ander, is absurd, het egocentrisme is wat dat aangaat aan het fictieve doorgevoerd.
Geen enkel mens op de wereld verkiest armoede of smart of een diep ongelukkig bestaan, en deelt het verlangen naar vreugde vrijheid en rust met de dierenwereld. Want dieren zijn net zulke bewuste schepselen.

Desondanks voert elk mens zijn eigen persoonlijk 'regime' : Bloggen in samenspraak met altijd gelijkhebbers is een nare en vervelende ervaring. Ik heb het dan ook niet over oppervlakkige discussies, maar over datgene wat echt aan het hart gaat en raakt, zoals ik afgelopen jaren veelvuldig blogde of aangaande onderwerpen van specifieke bloggers waar ik wel eens mee postte.

Om van al die gelijkhebbers en gelijkhebberij af te komen, is een positieve wending om je eigen blog op te starten. Als belangrijkste reden wanneer je jezelf vrij en open wilt uiten, zonder constant te worden onderbroken door botte reacties - die doorgaans in zichzelf niks op de kous hebben, maar wiens hoofddoel daarin schijnt te bestaan om je een beetje het woord te verbieden - is een eigen blog.

In aanvang, nadat ik eigenlijk pas op Internet ging (vanaf mijn huidige woonplaats) begon ik zo een beetje met enkele gedichten en spreukjes neer te zetten op  blogs. Het schrijven was al vanaf jeugdige leeftijd mijn 'ding', lang voorheen Internet schreef ik, naderhand aan de hand van inmiddels antiek te noemen typemachines, en bundelde die schrijfsels zelf (wat creatief)  tot boekjes. Wat aangevuld met tekeningen. Ik kreeg in deze beginnende blogs tenminste 1 leuke reactie van iemand die ook beginnende was met een blog, en maar meteen wat bleef 'hangen' (naar eigen zeggen) onder de 'gedichtjes en spreuken'.

In verloop van reeds mijn jonge leven, was ik veel aan het lezen, hoofdzakelijk op gebied van levensbeschouwelijke lectuur algemeen. De term 'levensbeschouwelijk' is immers zeer uitgebreid, het kan staan voor filosofie religie of oosterse filosofie, en zoveel andere thema's. Ik had in verloop van jaren boekenkasten vol boeken. Een ander 20tiger of 30tiger zou waarschijnlijk met heel andere dingen zijn bezig geweest dan ikzelf. Onder andere had ik belangstelling gekregen in vooral één denker, en dat was Jiddu Krishnamurti, wiens boeken en autobiografieën ik alle verzamelde in een bepaalde tijd.
Krishnamurti was eerder de weg terug naar ratio, maar daarin werkte hij ook wel weer benauwend.

Al met al ontwikkelde zich zo je eigen gedachteaard, deze zou ik onder niets specifieks willen thuisbrengen.
Verder postte ik wel eens wat onder allerlei rubrieken van dagbladen en soms tv programmabladen, daar werd dan vaker een post naar aanleiding van een specifiek onderwerp uit geselecteerd.
Allemaal uiteindelijk slechts hobby.

Heden heeft Internet het voordeel dat in principe iedereen daarop iets openbaar mag uiten, daarvoor heb je geen bepaalde toestemming meer nodig. (Fatsoensnormen stel je jezelf als je een blog wilt op een bepaalt peil.)  Desondanks dat er ook veel lezenswaard is, is er ook veel wat weinig lezenswaard is, is mijn mening. Vooral betrof het daarbij voor mijzelf althans specifieke blogs, die ik algemeen lezenswaard vond. Ik lees geen blogs over wielrennen en voetbal en politieke issues. Ik voel me nog steeds verbonden met het thema van levensbeschouwelijke onderwerpen. Daarnaast wil ik dit blog wat persoonlijker maken. (Een bijkomstigheid is een tamelijk recente nieuwe hobby, namelijk fotografie, vooral op Twitter kom je reeds veel van mijn 'kiekjes' tegen.)
Twitter.