De dubbelheid van iemand, die voor honderd procent gelooft in de wetenschap, zoals Carl Sagan, en die meent dat de mens, en zijn hersenen, de complete puzzel van heelal kunnen samenstellen. Maar waarom zou je dát geloven, als je stelt dat de mens een verder 'toevalsproduct' is, in de evolutionaire keten, en dus niet ontworpen om alwetende te zijn?
Sagan somt in het kort een lijst op van alles wat de mens heeft ontdekt, in die mate dat je zou menen, de mens kan het ganse heelal in zijn 'binnenzak steken'.
Want de mens is reeds alwetende, hij kan honderden lichtjaren terugkijken in het heelal, en zelfs ongeveer de plaats aanwijzen waar het heelal zelf is begonnen.
Wanneer je echter concludeert dat de mens alwetende is, dan moet je ook concluderen dat het heelal tóch is ontworpen voor de mens, die het immers volledig kan begrijpen uitleggen en bevatten.
Het heelal is dus gemaakt 'op maat van het menselijk brein' (en bevattingsvermogen.)
Daarmee beweert Sagan het omgekeerde van wat hij suggereert, want wanneer je een moment volledig oprecht bent, dan is het raaskal, dat het heelal is ontworpen voor het begrijpen van de mens.
Het is al even onlogisch om te constateren, dat het menselijk brein ervoor is ontworpen om daadwerkelijk "alles" te kunnen begrijpen en bevatten middels welke wiskundige formules ook.
Het menselijk brein is voortgekomen uit een tussenstadium van apensoorten, het hoofddoel van het brein zou je eerder moeten samenvatten als een verdere mogelijkheid tot overleven: het brein was een verdere mogelijkheid in de natuur om beter te overleven en zich beter aan te passen.
Dat is natuurlijk een heel ander doel, dan het doel van kennis opdoen en alles kunnen verklaren van A tot Z.
Daarom weerspreekt Carl Sagan zich op 'unieke wijze' :
Dr. Joe Dispenza, nooit eerder van vernomen maar schijnt in Amerika populair.
Je zou hem kunnen rangschikken onder de zoveelste vorm van goeroe/spiritueel heelmeester,
naast Jiddu Krishnamurti, Eckhart Tolle of Tony Parsons en meer.
Voornamelijk vroeger las ik veel van leraren allerlei, waarna je nog wat meer recent Eckhart Tolle tegenkwam of later Tony Parsons. In wezen verkonden ze dezelfde soort boodschap, met uitzondering hier, dat Dispenza blijkbaar "brainscans" gebruikt en het nogal materialistisch benadert.
Zo geloof ik dat men na duizenden breinscans toch nauwelijks iets kan achterhalen, over wat iemand "bezielt", (dit aloude begrip dat alles samenvat wat een mens denkt doet en voelt.)
De Amerikaanse Dr. Phill heeft het in zijn talkshows ook talloze malen over breinscans, en doet het voorkomen alsof een scan van je brein zoveel aanwijst, wat het niet doet. De mens is niet alleen een "stofje" en een "wisselwerking".
Maar volgens Dispenza gaat het allemaal om de bedrading van je brein. Je kunt die 'bedrading' veranderen, door je constante voorstellingen die vanuit je verleden blijven opborrelen, te wijzigen door een positief 'toekomstbeeld'.
Mijn ratio zegt in dit geval, dat dit volslagen illusionair is, want toekomst bestaat niet: Volgens Dispenza kun je echter al 'in de toekomst' leven, door een zekere verbeelding.
Ga je terug naar andere filosofen, ná Krishnamurti, die toch min of meer voort borduren op eenzelfde gedachtegoed, kom je de boodschap tegen van Eckhart Tolle. In aanvang vond ik Tolle nog wel iets van een interessante boodschap meedelen, maar wie deze in zichzelf grinnikende, verhalen vertellende man -te vaak- beluistert, krijgt stellig het gevoel van, wéér een spiritueel leraar die in zijn eigen soort bubbel de gezelligheid zoekt met zijn volgelingen. Het probleem van veel van het soort goeroes/spirituele leraren is, toch een vorm van -alternatieve egogerichtheid-
Voor Tolle is het allemaal "The NOW" (het NU.)
Wie zich vervolgens afvraagt, wat nu de diepgaande of verreikende betekenis is van dit -nu- valt in een gat, net als bij mensen als Tony Parsons.
Parsons heeft het continu over de betekenis van het 'er gewoon zijn, hier en nu'.
Dit is alles wat er is, herhaalt Parsons talloze keren.
Dan valt er vaak een stilzwijgen bij deze lieden. Tja, je boodschap is eigenlijk heel kort.
Dispenza gaat in dit geval -hier en nu- voorbij en meent dat een positieve toekomstverbeelding het gewoonteproces van mensen doorbreekt.
Je hebt de neurologie niet nodig om te realiseren, dat je zodra je in de ochtend wakker wordt, meteen weer zit verankerd in feitelijk je verleden.
Heugenis en gedachten bestaan in het resultaat van een ieders verleden, jouw specifieke herinneringen of mijn specifieke herinneringen.
Herinneringen kunnen werken als een 'val', ze kunnen je bestaan verengen, verkleinen, ze leiden tot dagelijkse rituelen, elke dag is eigenlijk reeds een ritueel van elke voorgaande dag.
Dat legt Dispenza uit.
Heugenis heeft je persoon gemaakt, je bepaalde eigenheid, die die je meent te zijn.
Een mens verzameld in een beperkt tal jaren alle soorten informatie, van waaruit hij zijn bestaan leidt, zijn overtuigingen en waardes en zingevingen, en zijn angst kommer en kwel.
Daarmee zit een mens eigenlijk verankerd in zichzelf.
Deze verankering kan frustrerend en negatief werken.
Je zou eindeloos kunnen blijven malen om dingen uit een verleden.
In zoverre kun je ook het brein beschrijven, als een verzamelplaats van heugenis, van bewaardheid,
het brein is een aard gigantische privé bibliotheek.
Het slaat echter niet alleen dode materie op, maar alle levendige ervaring die je ooit had.
Per slot wordt het echter wél een aard dode materie. Die constant in herhaling valt.
In zoverre kunnen filosofen of psychologen of nondualisten enzomeer, de realiteit behoorlijk weergeven, van hoe het brein werkt.
Je kunt je vervolgens veel wijsmaken, het idee van een hier en nu kan nooit gevrijwaard zijn van verleden, dan zou er eerder een aard frontale geheugenverlies moeten optreden.
Mensen die daadwerkelijk kampen met geheugenverlies hebben het er feitelijk heel moeilijk mee, want je hebt de velerlei wortels nodig, om jezelf te kunnen oriënteren in bestaan.
Stel je wist op zeker dag niet meer de weg naar je eigen huis.....
Punt is echter, en daar gaan deze filosofen over, dat heugenis en dagelijks ritueel en -de druk van- persoon, vrijheidsberovend kunnen werken. Elke dag sta je bv. op met eerst koffie zetten, waarna misschien een uur achter je pc. of social media, of met discussies die al jaren weinig van onderwerp veranderen. Leven wordt een aaneenschakeling van hetzelfde.
In dit korte filmpje heeft hij het over de theorie van meerdere dimensies.
Hogere dimensies liggen buiten bereik van onze zichtbaarheid.
We zouden ons weleens kunnen bevinden in een multidimensionale realiteit.
Zou je leven in een 2 dimensionele wereld, wat hij vergelijkt met een mier,
dan zou een derde dimensie voor deze mier onzichtbaar zijn.
In plaats van een 2D vlak vol te leggen met papieren, stapel je papieren op in
meer etages.
De ruimte die dus wezenlijk bestaat zou vele malen groter zijn dan die van onze 3D realiteit.
k kwam het volgende stukje tegen, wat mij aanspreekt. Wat zijn toxische mensen? dat zijn mensen die een gif zijn voor jouw welzijn, mensen kunnen op verschillende manieren een gif zijn voor jouw welzijn:
"Giftige mensen hebben een diepgaand negatief effect op ons welzijn. Ze zuigen aan onze energie met verschillende soorten gedrag, of het nu constant kritiek leveren is, onophoudelijke jaloezie, behoeftigheid, dominantie of moedwillige manipulatie; dit gedrag brengt schade aan onze emotionele en mentale gezondheid. Als het gaat om de omgang met giftige mensen, is de beste oplossing vaak om ze gewoon maar met rust te laten en ze ten koste van alles te ontlopen. Maar dit is niet bepaald gemakkelijk als de giftige persoon iemand is die het zelfde ruimten deelt met jou, zoals een collega, ex-partner (in geval je samen kinderen hebt) of een familielid.
(…)
als iemand niet bereidt is naar zichzelf te kijken, enige zelfreflectie wil toepassen en/of bereidt is de verantwoordelijkheid te nemen voor eigen gedrag (niet wil inzien hoeveel schade er aangericht is en wordt), dan is en blijft jouw inzet verspilde energie. Deze energie kun je beter positief inzetten voor je eigen welzijn en geluk."
Het hele punt in bestaan lijkt mij vaak 'zelfreflectie', wanneer je voor jezelf bereidt bent met regelmaat te doen aan zelfreflectie, je eigen rol bekijken in een situatie, je eigen gedrag en je eigen reacties, alleen dan is iemand in staat tot verandering.
Maar mensen die slechts blijven steken in "hun gelijk" of in hun slachtofferrol, of in hun eenzijdige oordelen naar een ander, maar geen moment een symbolische spiegel nemen, om zichzelf eens eerlijk in te bekijken, te reflecteren dus, daar kun je helemaal niks mee.
Dan zulke mensen te ontlopen, er niet langer op te reageren, want ze blijven hun gif op je spuien, ontnemen je je kracht, en projecteren hún duister op jouw.
Manipulators van de ergste soort zijn het..
De Franse filosoof René Descartes in het begin van de 17de eeuw, het schijnt in 2019 als ik zo afgelopen maanden een hoop commentaren heb gelezen, voornamelijk via twitter, niet veel vooruitgang te hebben geboekt. Ondanks de bevindingen van mensen als Frans de Waal.
In dit stuk:
"Dieren zijn het beste te vergelijken met automaten, schrijft de Franse filosoof René Descartes in het begin van de 17de eeuw. Ze hebben geen rationaliteit en handelen zonder na te denken. Soms kermen ze, maar dat geluid heeft niet veel te betekenen. Het is een bijgeluid; een schuren van de raderen. Descartes weet dat dieren zenuwen hebben. Hij heeft talloze honden opengesneden om hun spieren en hart te bestuderen. Maar de aanwezigheid van zenuwen zegt hem niet zoveel. Als dieren al pijn kunnen voelen, dan betekent dat nog niet dat ze er gewicht aan toekennen. Dieren zijn niet in staat hun ellende te vergelijken met een beter bestaan. Ze missen ieder begrip van vooruit- of achteruitgang. Als dieren pijn hebben, weten ze niet beter."
Ik las eens dat Descartes de pijnkreten van dieren vergeleek, met een omvallende boom. Dat was het tijdperk van algehele verduistering, zou je toch menen. Dan gaat dit stuk verder:
"Voltaire maakt een eeuw later gehakt van Descartes’ redenering door hem postuum het vuur na aan de schenen te leggen: ‘Geef eens antwoord, jij machinebediener, heeft de natuur alle middelen om gevoel op te wekken in het dier aangebracht met de bedoeling dat het niets zou voelen? Heeft het dier soms zenuwen om niet te voelen? Geloof maar niet dat de natuur op zo’n absurde wijze met zichzelf in tegenspraak is. () Het dier heeft gevoel, een geheugen, en een aantal ideeën meegekregen.’
"Voltaires visie op het dier spreekt de filosoof Jean-Jacques Rousseau aan. Hij trekt een conclusie: ‘Omdat dieren gevoel hebben en tot op zekere hoogte op ons lijken, horen dieren deelgenoot te worden van het natuurrecht. Dat betekent dat de mens jegens hen bepaalde verplichtingen heeft na te komen.’
"Wat heeft die typisch menselijk cultuur ons eigenlijk gebracht? Steden vol opgedofte heertjes en juffers die in de ketenen van de cultuur liggen. Mensen die hun natuurlijke spontaniteit hebben verloren, slaven van gewoontes, conventies, afspraken en goede manieren."
"In Zwitserland is het sinds 10 januari verboden geworden om kreeften levend te koken. Dit was voor NRC Checkt reden om te checken of kreeften pijn voelen als ze levend gekookt worden. In het artikel kwam de volgende wetenschappelijke bevinding aan bod: "Krabben en heremietkreeften kunnen leren een hokje te vermijden waarin ze een elektrische schok krijgen. Ook als er een lekker hapje ligt. Ze zijn zich dus bewust van die negatieve prikkel." NRC Checkt stelde dan ook dat het vaststaat dat kreeften kunnen voelen.
En toch besloot NRC Checkt dat 'het niet te checken is' of kreeften pijn kunnen voelen als ze levend gekookt worden, omdat kreeften geen hersenen hebben zoals wij. Ja, kreeften reageren hetzelfde als wij op pijn. Maar toch stelt NRC Checkt dat we op basis hiervan niet kunnen beoordelen of kreeften pijn voelen, omdat je er volgens hen 'nooit achter komt hoe kreeften pijn beleven'...."
De vraag die wij onszelf stellen is niet: "Kunnen dieren lijden?" maar "Zijn dieren eetbaar?
"De reden dat de meeste mensen, inclusief de schrijver en redacteurs van NRC Checkt en zelfs beroemde biologen (die het nota bene voor dieren opnemen) vlees eten niet afkeuren, is omdat we ons onbewust eerst afvragen of een dier eetbaar is, voordat we de intelligentie van een dier beoordelen. Uit drie psychologische studies bleek dat
1) Dieren die voor consumptie bedoeld zijn minder mentale capaciteiten worden toegekend. 2) Vleeseters ontkennen dat consumptiedieren een bewustzijn hebben als hen de link tussen vlees en dierenleed wordt voorgelegd. 3) Als mensen verwachten dat een dier wordt geconsumeerd, dan wordt vaker ontkend dat ze een bewustzijn hebben.
"David Attenborough luidt de noodklok over de klimaatverandering. De maker van wildlifedocumentaires, die nu ook dierenleed belicht, noemt de natuur doodziek. Straks valt er niets meer te filmen, is zijn boodschap."
"De klimaatomstandigheden wijzigen zich sneller dan hij zich ooit kon voorstellen toen hij twintig jaar geleden over het milieu begon te praten.
,,De planeet heeft vijf fases gekend waarin sprake was van een grootschalig uitsterven van soorten. We zitten nu middenin de zesde fase'', aldus de Attenborough tijdens de presentatie van Our Planet, vorige week. Wat nu speelt, is net zo ingrijpend en verstrekkend als wat de dinosaurussen overkwam. Voor de meesten is het nauwelijks te bevatten, maar het leven op aarde ondergaat vernietiging op een schaal als na de inslag van de meteoriet, zegt Attenborough.
,,Van de massa zoogdieren op aarde is 96 procent mensen en door mensen gehouden dieren. Slechts 4 procent van de zoogdieren zijn nog de andere, wilde dieren: van olifanten tot dassen, van tijgers tot vleermuizen. Van alle vogels op aarde is 70 procent pluimvee, meest kippen. Ooit bepaalde de natuur hoe wij leefden, nu bepalen wij of de natuur kan overleven.‘’
