Hoe verandert je leven na een bijna-doodervaring?
Jacobine op zondag :
'Een stadium tussen leven en dood waarin je de mooiste dingen beleeft. Een bijna-doodervaring. Hoe verandert je leven na zoiets? Het is de Maand van de Spiritualiteit en we hebben het erover met cardioloog Pim van Lommel en met Lucia Prinsen en Rinus van Warven. Zij maakten zelf een dergelijke ervaring mee. Hoe verandert je leven na een bijna-doodervaring?'Mening van de skeptici :
"Veel skeptici zal het zijn ontgaan, maar volgens Jacobine Geel, tv-presentatrice, NCRV-dominee en voorzitter van GGZ-Nederland, beleven wij thans de maand van de spiritualiteit. Op 14 januari wijdde zij haar programma Jacobine op Zondag aan de BijnaDoodErvaring (BDE) en zij had daartoe twee ervaringsdeskundigen uitgenodigd en de ex-cardioloog Pim van Lommel, die daarover in 2007 een boek Eindeloos bewustzijn schreef (uitg. Ankh Hermes) en vervolgens zo veel aanvragen voor lezingen en interviews kreeg, dat hij zijn praktijk voortijdig neerlegde om zich geheel aan de propaganda voor dit onbegrepen fenomeen te wijden.
Geel roemde zijn boek, nu al tien jaar oud, en noemde de zegetocht ervan ‘fantastisch’. Dat hij zich, inmiddels al lang en breed uitgeschreven uit het BIG-register, in de ondertiteling nog altijd cardioloog liet noemen, daarover zullen wij maar niet zeuren. Vroeger liet hij zich ook wel de titel professor aanleunen.
Zijn meeste vakbroeders zijn niet geïnteresseerd in de rare verhalen waarmee sommige patienten na een hartstilstand aan komen, maar dat gold niet voor Van Lommel, die hun verhalen optekende en er in 2001 waarachtig een artikel over door de Lancet geaccepteerd zag worden. (...)"Ach meneer Cees Renckens, wat zeurt u nou toch...
Bron: Klopt dat Wel?
Is dat nu een typisch standpunt van skeptici? JA, dat kan ik meteen aanvullen. Wat houdt scepsis en sceptisch zijn eigenlijk in? Dat je volslagen vooringenomen bent, je eigen wereldbeeld dichtgetimmerd tot op de laatste nagel, geen openheid laat voor zelfs ónderzoek. En wácht, daar zijn we bij het punt: Onderzoek doen, is dat niet eerder datgene wat sceptici behoren te doen? Doe onderzoek, doe serieus onderzoek naar een groot aantal Bijna dood verslagen, maak rapporten van de inhoudelijke ervaringen, hun samenhang en overeenkomsten, bekijk de fysieke toestand terwijl zich Bijna dood ervaringen aandienden/en aandienen (want bijna dood ervaringen stoppen niet omdat skeptici het allemaal onzin vinden).
Renckens heeft iets van mijn eigen "zus", ze heeft zich er eigenlijk nooit in verdiept, maar ze heeft wel iets gehoord erover, een of ander Anekdote of zoiets, ze haalt haar schouders op, en meent iets van.. Ja dat zullen we toch eigenlijk verder nooit weten, kúch, áuw.. mijn knie doet pijn...
Ik heb in verloop van jaren een behoorlijk aantal van zulke verslagen gevolgd.
Renckens en zijn mede-skeptici (de grote K staat altijd voor dichtgetimmerd, want het blijft een foutspelling, het móet echt met "C") vinden dat serieus onderzoek al bij voorbaat onzin. Renckens pleit voor voornamelijk onbeleefd onbegrip, hij zegt op het slot:
"Het beste wat wij kunnen doen, het voorstel is afkomstig van de arts Bert Keizer (NTdK 2013 (2), p. 26), is tegen een persoon die bijkomt van een hartstilstand en die vreemde ervaringen meldt is zeggen: ’Ha, ha. U heeft gedroomd!!’" 😴😏😉(Over Bert Keizer: Toevoeging van mij)
Heeft Renckens overigens het programma van Jacobine gezien? Het gaat nu juist over het ingrijpende en transformerende effect die deze ervaringen te weeg brachten bij mensen na een BDE : Deze mensen zitten dan inderdaad te wachten op een dokter die het meteen door de wc spoelt.
Maar we mógen niet oordelen. Want het hele punt met óns mensen is nu eenmaal, dat alle mensen en alle individuele mensen een vaststaand wereldbeeld hebben. En probeer maar eens een naald te steken in iemands vaststaande wereldbeeld :
"Sinds 1975 toen de BDE werd beschreven door de Amerikaanse arts Moody deden zich overal ter wereld in toenemende mate BDE’s voor en de recent overleden NCRV-journalist Henk Mochel maakte erover al in 1984 een tv-uitzending getiteld Tussen leven en dood: paradijselijke ervaringen van mensen die terugkeerden. Na Van Lommels artikel uit 2001 kwam de BDE-epidemie goed op gang en werd er ook een patiëntenvereniging opgericht.
Ik classificeerde de karaktertransformatie na BDE in mijn dissertatie uit 2004 als modeziekte. Een van de kenmerken van modeziekten is dat zij biologisch onverklaarbaar zijn. Sinds 1975 zijn er talrijke medici en fysiologen geweest, die getracht hebben de BDE neurofysiologisch te verklaren en dat gaat dan over de mogelijke biochemische processen, die er nog zouden kunnen zijn in hersencellen die al meer dan 8 minuten zonder zuurstof zitten en geen electrische signalen meer produceren. Zelf vind ik die verklaringen vergezocht en rijkelijk overbodig."Renckens doet zeer vreemde suggesties naar zijn eigen "gelovig volkje" hij meent dat bijna dood ervaringen zijn toegenomen omdat de Amerikaanse arts Raymond Moody daarover berichtte / wie heeft er ooit gehoord van Moody? (Tenzij je inderdaad een interesse hebt in deze ervaringen.) Na Pim van Lommel namen de bijna dood ervaringen nog meer toe... Wat een achterlijk gezwam.
Wat te doen aan een "modeziekte" : Zelf vindt Renckens zoals hij laat weten heel het onderzoek naar bijna dood ervaringen tijdverspilling. Men stelle zich even voor, dat er daadwerkelijk bewijs zou kunnen bestaan voor een leven na de dood. Wil je dat dan niet weten? Gezien je absolute vergankelijkheid? Dat zou meer betekenen dan het vinden van "marsmannetjes".. En Nee, Swaab heeft niks bewezen. De neurologie komt er namelijk niet uit. Ze kunnen niet eens uitvinden hoe het nou zit met wel of geen hersenactiviteit tijdens zulke voor mensen ingrijpende ervaringen. Vol met transcendente aspecten, zo blijven mensen verklaren dingen te hebben gezien en gehoord die zij niet konden ontwaren via hun gewone zintuigen.
Na het boek van Pim van Lommel was er, en dat zegt ook iets.. vooral in Nederland een gigantisch spektakel - Amerikaanse artsen zoals Moody / Dr. Melvin Morse / Elisabeth Kubler Ross enz. - alle artsen in de praktijk, hebben nooit zulk een weerstand ondervonden.
Evolutiebioloog Gert Korthof had een gigantisch, en wel gigantisch topic over het onderwerp, terwijl ik me altijd heb afgevraagd, wat een "evolutiebioloog" en bewustzijnservaringen in vredesnaam met elkaar gemeen hebben... (Ook Korthof heeft nooit verder onderzoek gedaan, terloops.)
Pim Van Lommel heeft zich er, en dat is een kracht van die man, nooit onder laten krijgen door de vooringenomen horde sceptici en other science. In tegenstelling tot wat Renckens voorstelt, namelijk aan het ziekenbed waar iemand net uit de dood is ontsnapt zeggen dat men maar wat droomde en ijlde, hebben veel mensen die deze ervaring beleefde in Pim van Lommel steun gevonden.
Wetenschappelijk bewijs is het enige wat telt. Maar dan zonder vooringenomen geesten......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten