Scene uit een wetenschapsdiscussie, waarbij Brian Greene met een opmerkelijke kwestie komt, als reactie aan Neil deGrasse Tyson: "jij beschrijft mathematiek -Neil- als iets wat wij creëren, dus waarom is datgene wat wij creëren intrinsiek (wezenlijk) voor het universum?"
Zou het kunnen dat het vermogen van de mens, van zijn geestelijke capaciteiten (de manier hoe zijn brein werkt) een grens heeft in het bevatten van het ganse. (Zelfs) Lawrence Krauss houdt dit voor mogelijk.
Het algemene idee dat de mens in staat is de werkelijkheid te bevatten zegt: om/dat "het werkt"..
Dat het werkt is afdoende bewezen, maar het is een wezenlijk andere vraag: dat men de natuurwetten begrijpt, en dat men kennis werkzaam kan maken in de praktijk, als de vraag of de werkelijkheid ten volle wordt begrepen (kan worden begrepen), laat staan dat deze zich "voegt" naar het menselijke begrijpen :
Je zou overigens de discussie met deze enthousiaste (top)wetenschappers niet aangaan, als leek, maar het betreft bij deze strikte kwestie een wat 'metafysische vraag'. Het blijft een opmerkelijke conclusie - wat niet door alle wetenschappers wordt aangehangen - dat de mens door zijn hersencapaciteiten in staat is, om daadwerkelijk alles te bevatten, en een directe 'link heeft tot de kosmos'.
Is het voldoende om slechts te uiten, maar het "werkt"? Men kan zelfs iets werkzaams maken van iets wat men fundamenteel niet snapt (neem een kwantumcomputer die verstrengelde deeltjes gebruikt.)
Is het voldoende om slechts te uiten, maar het "werkt"? Men kan zelfs iets werkzaams maken van iets wat men fundamenteel niet snapt (neem een kwantumcomputer die verstrengelde deeltjes gebruikt.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten