"Een van de grootste uitdagingen van een mens is het denken leren te beheersen. Veelal wordt er maar ‘op los gedacht’ zonder af te vragen, waar komt deze gedachte vandaan? Is hij van mij of is hij misschien van een ander? Als deze gedachte al waar is, kan hij ook onwaar zijn? Wat is een gedachte eigenlijk? Dit zijn belangrijke vragen om je mee bezig te houden en hier jouw eigen waarheid in te gaan ontdekken."Mijns inziens passeren miljoenen gedachtes elke dag je hoofd, in plaats van de specifieke 60.000 gedachtes volgens dit artikel, die je per dag zou denken. Het meeste daarvan ben je niet bewust, je bent je alleen bewust van die gedachtes die je worden toegespeeld naar het bewustzijn. (Wanneer je voor jezelf éénmaal iets herhaalt, is het al tig-malen herhaalt in je onderbewustzijn.)
Feitelijk weet je niet waar gedachten vandaan komen, je weet niet wat je zo dadelijk gaat denken, of als je iets aan het schrijven bent, welke zin je gaat opschrijven.
Wel doe je een poging om een logisch aaneensluitend stukje te schrijven, (maar je zou erbij eens moeten stilstaan over welke volslagen uiteenlopende zaken en onderwerpen en gevoelskwesties je in slechts één uur denkt.) Als je reeds een gesprek met iemand voert, lopen de onderwerpen pal door elkaar heen. Wanneer je op één onderwerp bent gefocust, tracht je daar een poos lang dan weer een logische opbouw in te vinden. Dus niet opeens op een totaal ander onderwerp over te gaan, dat zou nogal vreemd lopen bij iets als een vergadering.
Wanneer ik ergens een gesprek moet gaan voeren heb ik telkens het idee, dat ik helemaal niks heb te melden, (het maakt al wel wat zenuwachtig bij voorverloop) maar een gesprek komt elke maal verrassend automatisch op gang. Ik beschouw het onderwijl als een lichte uitdaging, om het aan het toeval over te laten.
Stel je moest een gesprekje gaan voeren ergens, je zou een specifiek onderwerp dan vast wat kunnen vastleggen op papier, (zoiets als een boodschappenlijstje) tenzij je het hele onderwerp op papier wilt aflezen. Maar je kunt het ook afwachten, datgene wat je wilt zeggen schijnt altijd vanzelf te volgen, vanuit het onderbewustzijn. Dat je het gewoonweg toespeelt.
Wat is intelligentie en bewustzijn dan eigenlijk? We menen ons zelfbewuste en zelf-denkende mensen, maar denken we feitelijk wel zelf? En wat is het zelf in deze? Het 'zelf' is de totale inhoud van bewustzijn, maar het grootste deel is afwezig. Het denken komt in bewustzijn tevoorschijn, het bewustzijn denkt ogenblikkelijk dat "hij" denkt, maar voordat je beseft wát je denkt, heb je het al gedacht. Dit gaat aldoor zo.
Controle over gedachtes en dergelijke is een beetje onzinnig, dit artikel volgend, wat daar een bepaalde nadruk op legt - je kunt onmogelijk de hele dag "gecontroleerd denken", in elke seconde passeren reeds meer dan één gedachte, de ene maal ontstaat een gedachte wiens emotionele beladenheid je min of meer overspoelt, of waarvan je weleens schrikt, de ander maal denk je louter technisch (zoals ook in dit artikel vermeld, een fijn besef is dat) : je hebt bv. zin in koffie, je moet enkele dingen doen om dit te maken, die dingen hebben niks met emoties te maken, je moet koffie pakken, het koffiezetapparaat bedienen en een kopje klaarzetten. Andere keren kunnen er gedachtes ontstaan die ofwel aangrijpen ofwel óntzetten ofwel gevoelens oproepen van ontroering,,
het pogen om gedachtes en emotionele lading te scheiden is al net zo fictief.
Mensen menen dat ze denken én voelen, als afgescheiden van elkaar, maar alles is wel of niet met emoties beladen gedachte.
Het denken gaat zo razendsnel (probeer maar eens zo snel te typen op je toetsenbord, als de snelheid waarmee gedachten in je opkomen, je krijgt er kromme vingers van) en volgt dusdanig vanuit het onderbewustzijn, dat je in feite geen controle erover hebt.
Neem dat opeens, zonder dat je het ook maar voelde aankomen, er een negatieve herinnering van iets uit je verleden in je opduikt, wat in jezelf had dit proces dan kunnen verhinderen? Eenmaal die herinnering kun je daar urenlang aan vast blijven hangen, emoties kunnen zelfs na jaren keer op keer overweldigen en weer even hard raken. (Dat tijd alle wonden heelt hebben mensen ook zelf bedacht.)
Wanneer je dus meent, dat bewustwording betekent, dat je controle moet hebben over wat je denkt en gaat denken, is dat geen kenmerk van zogeheten verlichting, mensen verkopen veel raaskal..
Je zou overstuur raken van alleen het idee van controle.
Al waartoe je kunt beschikken, is je gedachtestromen gewoonweg hun gang laten gaan, wanneer ze eenmaal in je bewustzijn tot leven komen, heb je enige mogelijkheid deze maalstroom te ordenen, wat te 'rangschikken' , zoals je een vaasje met bloemen iets anders neerzet op een tafel- het wat beter te laten uitzien, je emoties wat af te zwakken, dat is feitelijk allemaal een achteraf gebeuren.
Gedachtes komen, herinneringen komen, emoties komen, - als je kwaadheid voelt aankomen IS de kwaadheid er al.. Daarna probeer je dan kwaadheid te onderdrukken of er de controle over te krijgen.
Als mensen hebben we nu eenmaal de voortdurende illusies dat "wij" alles besturen. Voordat je opstaat heeft iets in je onderbewuste al bepaalt dat je zult gaan opstaan..
Volgende zin uit het stukje klopt dan ook :
"Kijk maar terug op je leven: had jij bedacht of gepland dat het zo zou lopen? Heb jij dat daadwerkelijk zelf bepaald? Als je eerlijk bent, kun je niets anders doen dan ruiterlijk toegeven dat jij als mens maar bar weinig hebt in te brengen in het leven."Wat er niet staat is dat je bestaan een onafgebroken keten is van oorzaak en gevolg, of ook van gevolg naar gevolg, je zit in deze keten, je meent het schip zelf te besturen, maar het schip volgt zijn eigen weg over de kolkende roerige wateren, het stuur kan enkel wat bijsturen of het hangt er los aan vast om je de illusie te geven dat JIJ het schip bestuurt..
Ga eens na waarvoor je werkelijk zelf hebt gekozen in je bestaan?
Heb je ervoor kunnen kiezen om te worden geboren?
Heb je gekozen voor je specifieke ouders, cultuur land van geboorte?
Heb je ervoor gekozen in een ofwel weelderig gezin ofwel een doodarm gezin op te groeien?
Heb je gekozen voor je specifieke uiterlijk?
Heb je bewust gekozen voor al de negatieve gebeurtenissen in je leven?
Het is een twistpunt, ook onder neurologen, in hoeverre een mens een daadwerkelijke vrije wilsbeschikking heeft, niemand kan het rad van oorzaak/gevolg ontlopen.
Mensen die kampen met psychologische stoornissen hebben daar niet voor 'gekozen' : wel ervaren zij meer dan mentaal 'gezonde' mensen hoe hun situatie hun remt en hun vrij zijn intoomt - ze hebben duidelijk 'niet' het levensstuur helemaal in eigen handen..
Ook wanneer je zegt dat je dingen anders had kunnen doen schep je een illusie, want als je dingen anders had kunnen doen, dan waren ze ook anders gegaan.
Alle dingen gaan daarom zoals zij gaan..
Bewustwording is heel wat anders dan controle uitoefenen.
Bewustwording is het automatisme bewust zijn van de processen in je denkgebeuren o.a.
Het besef dat er eigenlijk geen jij is die denkt, er is alleen 'het denken'. Je kunt dit denken laten passeren en eraan meegeven / wanneer je zin hebt om een hoop ratelende gesprekken te voeren, als het maar gezellig is... het hoeft over helemaal niks te gaan.
Of je blijft er bewust bij.
Je zou soms menen dat een auto (in dit geval lichaam & geest) zichzelf bestuurt: af en toe ben je zo in gedachtes onder het autorijden, dat je helemaal niet meer let op de weg en het rijgedrag. Desondanks gebeuren er geen ongelukken. Hoe kan zoiets? Waarschijnlijk omdat je onderbewust het meeste doet in je bestaan. Het onderbewuste blijft oplettend de weg en het rijgedrag volgen, en laat jouw rustig - en veilig - afdwalen.
Zo kun je de dagen door leven vanuit de als het ware onderbewuste machine, of je blijft er bewust bij.
Voor de rest lijkt bestaan mij niet veel meer dan, wat bijsturen, uitkijken voor kuilen langs de weg, en meegaan in de stroom...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten