Ik had niet verwacht dat ik iemand als David Icke zou opnemen in dit blog. Ik neem mezelf, zeker na bepaalde toch lichte wijzigingen in het denken, wat mogelijk opvalt in dit blog - serieus.
De laatste jaren, ben ik veel bewogen geweest met dierenleed, en dierenrechten, overal op de wereld waar dieren een "gebruik" dienen, zoals in de intensieve veehouderij, maar ook als het gaat om bont, lab-experimenten, tropische jacht en ander misbruik - worden dieren kolossaal mishandelt. Ik ben toen ook hoofdzakelijk veganist geworden.
(Veel dierenleed kwam me tegemoet via het twitter account, soms is twitter welhaast ondraaglijk, want deze ellende gaat élke dag door.)
In eerdere jaren was ik meer bezig in de zin van filosoferen, religieuze overwegingen, ook volgde ik jaren filosofisch/religieus getinte blogs. Ik deed mee aan atheïstisch/religieuze tweestrijd, maar ik ervaar me in deze opzichten mentaal veranderd. Laatste is me vrijwel helemaal over. Ik heb me altijd ervaren als een agnost, misschien houden mensen niet zo van 'twijfelaars' maar ik hoef voor mezelf geen richting te kiezen: ofwel radicaal gelovig of radicaal atheïst, ook hoef ik niet een van beide te verdedigen.
Geloofstwijfels had ik al als kind, toen de bijbel een rol ging spelen, het is en blijft een fascinerend verhalenboek, door geïnspireerde schrijvers, maar hoeveel is het 'meer' dan dat?
David Icke stelt in dit filmpje vragen die ik mezelf ook stel/de: De God Jahweh uit de bijbel is al behoorlijk ongemakkelijk, zijn uitverkozen mensen houden vooral van moorden en slagvelden. Maar David Icke zegt het eenvoudig zo:
'De Aarde is een "Killing Field" - ofwel een moord-machine:
Het Ene leven leeft Ten Koste van de dood van Ander leven.
Ook al erken je de diepe schoonheid van creatie, de natuur en sterrenhemel, de schoonheid van een zeer complexe dierwereld, de schoonheid van élke levende cel. Of van een rots en waterval.
Complexiteit is voor mij in zich een blijvende vraag: ik geloof er niet helemaal in, dat complexiteit zómaar ontstaat, laat staan uit iets ongelofelijk simpels zoals 'toevalligheid'. Beduidend is natuurlijk ook wat je dan dáárachter zou willen zoeken.
(Ik meen dan we een 'God op een wolk die ons nauw in de gaten houdt' en dergelijke simpele voorstellingen wel achter ons hebben gelaten.)
Desondanks lijkt de aarde in essentie het meeste op een louter slagveld,
om te overleven verscheuren dieren andere dieren.
Mensen doden elkaar al vanaf hun primitieve oertijden als stammen.
Onder de lichte wolken is het Duister, er wordt gevochten om geld materie en om religies en overtuigingen, volksgewoontes en bijgeloof, en om macht en superioriteit.
- En dan hebben we het nog niet over de fysieke kwalen en mentale kwalen die mensen in afgronden stort.
Ook de zogeheten mysteries zijn toch vervreemdende verhalen, zo zegt ook Icke:
Hoe kwam het idee tot stand, dat een mens moest sterven in marteling en geweld, die de zoon van een vader werd genoemd: God, om het mensdom te verlossen.
Hier gaat het niet om wel of niet geloof, menselijkerwijs is dit volslagen irrationeel.
(Waarom zou ikzelf willen, dat een ander mens door marteling moet sterven, om mij 'vrij en gelukkig' te maken. Het wil er niet in.)
Misschien maken we zelf mysteries om juist de logica van mensen te betwisten.
Luister naar David Icke, dit lijkt wel een van zijn hoogtepunten:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten