woensdag 19 juli 2017

Hiroshima nog steeds geen massamoord

Recent werd de documentaire uitgezonden Hiroshima, The Aftermath  (Britse documentaire (2015) van Lucy van Beek waarin overlevenden van de eerste atoombom op Hiroshima aan het woord komen.)
Wat deze documentaire over de gruwelijkste en kortste massamoord op mensen ooit in de geschiedenis vooral naar voren laat komen, is het ongelofelijk contrast en de leugenachtigheid van Amerika en de Amerikanen die uitbundig de val van de atoombom vierde (er scheen zelfs een Miss Hiroshima bij te komen) terwijl ze de afschuwelijke slachting van mensen angstvallig verborgen hielden voor het publiek. (De bom met de wel opvallende naam 'Little Boy')
'De atoombom op Hiroshima op 6 augustus 1945 luidde het begin van een nieuw tijdperk in. De bom doodde niet alleen meer dan 100.000 mensen, ze betekende ook het einde van de Tweede Wereldoorlog en het begin van een nucleair tijdperk. Gewapende conflicten, de internationale politiek en de veiligheid van de hele mensheid zouden nooit meer hetzelfde zijn.' -Hier-
In dit artikel lees je:    
'De Verenigde Staten hebben nooit hun excuses aangeboden voor deze gruwelijke massamoord. Vanuit het publiek is er ook weinig druk om dat in de toekomst wel te doen. De meerderheid van de Amerikanen gelooft dat de atoombommen nodig waren om een snel einde aan te maken aan de oorlog en zo nog veel meer levens te redden. De piloten van de bommenwerpers worden als helden beschouwd, en termen als ‘massamoord’ en ‘misdaad’ worden vrijwel nooit geassocieerd met Hiroshima en Nagasaki. Het Witte Huis en het leger doen er veel voor om die mythe in stand te houden, maar gelukkig weten we door het werk van eigenwijze historici en de bekentenissen van vele topmilitairen en politici nu wat de waarheid is.'
Heel anders bezien en misschien nog meer ongewenst, zou je mogen constateren dat met de atoombom een zeker hoogtepunt was bereikt van wetenschap-(pelijk kunnen), een kwestie van kennis van atomen, en hoe een vernietigende kracht te fabriceren die ongekend was in zowel de menselijke geschiedenis als in de algehele manier van oorlog voeren tot dan toe. Het toppunt van ontmenselijking.

... Hoeveel mensen ruim je op in een oogwenk.....

Heeft de wetenschap zelf ooit collectief een hard protest laten horen, tegen het gebruik van nucleair geweld? Niet alleen zou na de 'atoombom' de oorlogsvoering nooit meer dezelfde zijn - maar de atoombom was het absolute resultaat van wetenschap kennis en technologie op een zeker hoogtepunt. De vernietigende kracht van -gemanipuleerde natuur-

Bij alle hedendaagse wetenschapsverheerlijking, krijg je bij het zien van deze afschuwelijke beelden, het besef dat wetenschap "bagger" is.

Wat is uiteindelijk nog de mens, met al zijn intellect en kennis, als de mens niet op hoge morele grond gaat of wil staan?

En dienen de goden of afgoden van het intellect niet het moreel voorbeeld te zijn van deze "rede"?


De bekende 'paddestoel' wordt veelal nog steeds gezien als nagenoeg godenwerk, een meesterwerk in absolute destructie en vernietiging van mensen, mensenlevens en persoonlijke geschiedenissen verbleken bij een zeker "ontzag" voor zo ontzaglijk veel destructie in enkele seconden. men vergoelijkt het Offer van talloze mensenlevens met het zekere einde van wereldoorlog2. 

Is het wel eens bij u opgekomen, dat de mens de enige soort is op aarde, die zo ontzaglijk oneindig veel geweld heeft ontketend tegen zijn eigen soort? Geen enkele diersoort in de evolutionaire geschiedenis heeft haar eigen soort zoveel geweld aangedaan.

Per slot de vraag, wat heeft wetenschap nu gebracht, het niet hebbende over modern verkeer en alle mogelijke voorzieningen / ze heeft de moderne oorlogsvoering hoofdzakelijk in de hand gewerkt, evenals de wereldwijde dreiging door atoomwapens: Welk percentage onder al deze wetenschappers zeggen NEE tegen massavernietigingswapens.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

The Insane World of Mega Rich Pastors (B) -

'WHO AM I? Tunde is an independent documentary filmmaker and producer who makes films and internet documentaries on the issues of our wo...