In de huidige tijd, waarbij materialisme boven alles domineert, de mens wordt beschouwd binnen het naturalisme, waarin zijn bewustzijn als onderdeel wordt beschouwd van een natuurlijk proces, en dus ook van 'natuurlijk afval' (als de geest materie is dan vergaat de geest met de materie) , is het bepaalt niet gemakkelijk, eerder óngemakkelijk, wanneer mensen die regelmatig uittredingen beleven trachten te verklaren hoe een en ander zit. In elk geval 'zit' het niet 'materialistisch'.
/ Je zit tussen je oren
Gezien vanuit je lichamelijkheid zou je gemakkelijk concluderen dat bewustzijn "tussen je oren zit", een zeer dooddoenerige term maar veel gebruikt: als er iets niet hapert, zij het volgens jezelf of volgens een ander, zegt men al ras "het zit tussen je oren". Behalve dat men daarmee wil zeggen dat je geest/bewustzijn ergens tussen je oren zit, zegt men dit ook wel als men meent dat je ten prooi valt aan verbeelding, of aan 'vage voorgevoelens'. De beste constatering daarvan is je waarneming, je kijkt vanuit 'hoofdpositie' op hoogte van je 'ogen' : feitelijk is je lichaamsbewustheid vanuit die positie zeer beperkt. Men staat daar misschien nooit bij stil, maar je ziet slechts deeltjes van je lichaam, je op een toetsenbord tikkende vingers, wat vage lichaamsomvang. Je hoofd zie je bijvoorbeeld niet.
De wat hedendaagse uitleg van het zien van het lichaam vanuit een afstand als een hallucinatie is alleen om die reden al onbetrouwbaar, want niemand ziet feitelijk zijn hele lichaam, echt niemand. Het op afstand zien van je lichaam veronderstelt daarom een feitelijke afstand. Neem een spiegel, plaats het spiegel een stuk van je af voor je en je ziet je hele lichaam, dat wil zeggen je weerspiegeling. (En dan nog alleen je voorkant.) Je zou zelfs mogen veronderstellen dat mensen algemeen een heel slecht zelfbeeld hebben in de zin van lichaamsbeeld. (Tenzij je narcistisch bent.)
Ondanks, even terugkerende - je vanuit hoofdpositie waarneemt, en je waarneming staat in direct verband (immers) met je zelfbewustzijn, concludeer je dat "je" tussen je oren zit. Dit combineer je met de hersenen, en de hersenen zitten tussen de oren. Je beschrijft uitsluitend een zekere logica, die bepaalt wordt door het idee van waarneming en waar die waarneming dan vandaan komt.
Niet je 'ogen' nemen waar, dat klinkt misschien heel absurd, maar je 'geest' neemt waar, middels je ogen. Je ogen zijn een van de instrumenten waardoor de geest feitelijk buiten zijn lichaam treedt.
Vanuit dieper inzicht, zou je kunnen zeggen dat datgene wat je waarneemt, op hetzelfde moment een zeker onderdeel wordt, van dit "je". Hoe treedt je geest dan uit wanneer je waarneemt? Je geest is feitelijk buiten zichzelf via de zintuigen, natuurlijk blijven de hersenen registreren en scheppen intern beelden van het waargenomene.
*Dat is dus één manier waarop je in zeker zin kunt zeggen dat de geest uittreedt. Maar in dit geval niet volledig en letterlijk, op het moment er sprake is van een gehele uittreding, verandert de waarneming. Dat lijkt me overigens zeer logisch. Ik neem de kamer buiten me waar vanuit een andere hoek, hoe zou ik dit kunnen doen wanneer ik in lichaamspositie verkeerde?
* Luis Minero bespreekt de OBE (out of body experience) kritisch en met goede vragen. Bijvoorbeeld waarom is er geen herinnering van een leven voor de geboorte. Herinnering hapert en kwakkert overigens reeds tijdens ons hele bestaan. Soms loop je ergens heen om iets te pakken en tijdens het lopen vergeet je plotsklaps wat je nu eigenlijk wilde gaan doen. Herinneringen kunnen weg zijn, en tevens is het niet uitgesloten dat ze blijven bestaan - zelfs bij hoge mate van geheugenverlies en dementie - Ze worden opgeslagen in een laten we zeggen 'universele bron', waar we door de fysieke beperkingen (tijdelijk) van zijn afgesloten. Eenmaal terug tot onze oorsprong, is de hele samenhang terug en compleet. Dat wil zeggen dat voorgaande levens gewoonweg tijdelijk worden vergeten. Misschien om de mens toe te staan om een geheel nieuw, geheugenvrij - bestaan te beleven.
Er zijn wat dit aangaat ook uitzonderingen, er zijn mensen die zich een voorgaand leven of meerdere herinneren, soms komen er flarden terug onder vormen van hypnose. Er zijn ook overweldigende aannames door het zoeken naar bewijzen van zulke voorgaande levens die bevestigend zijn. Daar zijn specifieke gevallen van bekend.
Je bent je lichaam, zo stelt het materialisme, maar neem, dat je elke dag zou uittreden uit je lichaam,
en daardoor elke dag opnieuw een bevestiging kreeg dat je niet je lichaam bént,
maar slechts een lichaam hébt - zegt Luis Minero ergens.
Je bent niet alleen niet je lichaam, je bent ook niet "van deze wereld", je bent uit deze wereld geboren in een lichaam, de wereld was één mogelijkheid :
Geen opmerkingen:
Een reactie posten